Farkına Varmak

Bazen hayat öyle bir hızla akıyor ki… Nefes almayı unuttuğumuz, durup düşünmeye bile fırsat bulamadığımız anlar yaşanıyor. Her şeyin bir şekilde “olduğu” ama bizim içsel olarak orada olup olmadığımızın meçhul olduğu zamanlar… İşte bu yazıyı, tam da o halimin içinden yazıyorum.

Uzun bir süredir, hayatın beni bir yerlere taşımasına izin verdiğimi fark ettim. Karar vermek yerine oluruna bırakmak, yön tayin etmek yerine rüzgâra kapılmak… Belki de yorgunluktan, belki de artık neyi istediğimi tam bilememekten. Ama ne olursa olsun, bu sürüklenme hali içimde bir boşluk yaratıyordu.

Sürüklenmek Yorgunluk Getirir

Bir sabah, hiçbir şey yapmamış ama çok şey tüketmiş gibi uyanınca anladım: hayatın akışında ilerlemiyorum, sadece ona teslim olmuşum. Ve bu fark edişle birlikte kendime şu soruyu sordum:
“Gerçekten böyle yaşamak istiyor musun?”

Bu sorunun cevabı kolay gelmedi. Çünkü bazen yön tayin etmek demek, alışılmışı bırakmak demek. Cesaret demek. “Ben böyle hissetmiyorum” diyebilmek demek. Ve en önemlisi, kontrolü eline almak değil; sorumluluğu üstlenmek demek.

Akışı Yönetmek: İçsel Niyetle Yön Belirlemek

Şunu öğrendim: Akışı yönetmek, her şeyi planlamak, her şeyi bilmek demek değil. Ama ne hissettiğini bilmek, neye evet ya da hayır dediğini fark etmek… İşte o an, yön değişiyor. Çünkü yön, dışarıdan değil; içeriden başlıyor.

Bundan sonra hayat beni nereye götürür bilmiyorum ama şunu biliyorum: Gideceğim yerin yönünü artık ben seçmek istiyorum. Kendi iç sesimle, kendi niyetimle, kendi gerçeğimle.

Küçük Bir Egzersiz: Akışı Fark Et, Niyetle Yön Ver

Bu konuda araştırma yaparken dikkatimi çeken ve ilk kez denemeye niyet ettiğim bir yöntem oldu. Amerikalı bilinçli farkındalık eğitmeni Tara Brach, “Pause Practice” adını verdiği bir duraklama egzersizinden bahsediyor. Hayatın içinde otomatik tepkiler verirken, bir an durup yönümüzü içeriden belirlemeye alan açan bir uygulama bu.

Seninle de paylaşmak isterim:

Pause Practice Egzersizi

1. Gün içinde kendini bir duygusal tepki veya alışkanlıkla hareket ederken fark ettiğinde dur.
2. Gözlerini kapat ve derin bir nefes al.
3. O anda bedeninde ne hissediyorsun? Gerilim, baskı, ağırlık nerede?
4. Bu hissi yargılamadan gözlemle.
5. Ardından kendine şu soruyu sor: “Şu an gerçekten neye ihtiyacım var?”

Ben bu egzersizi önümüzdeki günlerde hayatıma bilinçli olarak dahil edeceğim. Her gün olmasa da, fark ettiğim anlarda durup uygulayacağım. Bu sürecin bana neler hissettirdiğini, gerçekten bir fark yaratıp yaratmadığını ilerleyen zamanlarda blogda paylaşacağım.

Şimdi Sıra Sende

Sen bu yazıyı okurken kendini hayatın neresinde hissediyorsun?
Sürükleniyor musun, yoksa kendi rotanı çizmeye mi başladın?

Bu konuda bana bir şey sormak, kendi deneyimini paylaşmak istersen sana bir alan bırakmak isterim:
📩 orenda.path@gmail.com

Orenda Blog sadece yazıların olduğu bir yer değil; dönüşümün, farkındalığın, iç sesin yankı bulduğu bir alan olsun istiyorum. Belki aynı yerdeyiz, belki yollarımız kesişiyor… Belli mi olur?